خانم «پریسیلا سیتینی» ۹۰ ساله هر روز صبح روپوش و لباس فرم مدرسهاش را به تن میکند و مشتاقانه در کلاس درس حاضر میشود. پریسیلا تکلیفهایش را به درستی انجام میدهد و از اینکه میتواند در این سن و سال به مدرسه برود بسیار خوشحال است.
.
.
.
.
سردر مدرسه این روستا نوشته که برای آموزش دیدن هیچ محدوده سنی ندارد.
.
این مادربزرگ نود ساله که نوههایش به زبان محلی «گوگو» (مادربزرگ) صدایش میکنند، در روستای محل زندگیاش به عنوان قابله شناخته میشود. او ۶۵ سال از زندگیاش را صرف به دنیا آوردن نوزادان روستا کرده است. شاید برایتان خنده دار باشد اگر بدانید بسیاری از همکلاسیهای او در مدرسه همانهایی هستند که خود گوگو آنها را به دنیا آورده است.
گوگو در ۹۰ سالگی به کودکان جهان به خصوص دختران توصیه میکند که حتما برای علم آموزی به مدرسه بروند چون بهترین ثروت آنها در آینده خواهد بود. ثروتی که گوگو در ۹۰ سالگی سعی میکند آن را به دست بیاورد.
او دلیلش برای درس خواندن در این سن و سال را خواندن کتاب مقدس و الگوشدن برای کودکان روستایش بیان میکند. مخصوصا کودکانی یتیمی که پدرشان را از دست دادهاند. گوگو میخواهد با این کار به آنها امید دهد تا به مدرسه بیایند و فرصت سوادآموزی را از دست ندهند. حتی برخی از اهالی روستا سنشان را برای مدرسه رفتن زیاد میدانند و معتقدند این کار برایشان دیر شده. اما «پریسیلا سیتینی» ۹۰ ساله از مدرسه به آنها میگوید که در این سن و سال هم میشود درس خواند.(مهر/عطیه همتی)
یک کارشناس روابط بینالملل در گفتگو با جامجمآنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد